افغانستان

حكمتيار: رقبای منطقه‌اى آمريكا خواهان ادامه جنگ در افغانستان اند

گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی افغانستان گفت رقبای آمریکا در منطقه بر روی ادامه درگیری و ناامنی ها در كشور ما سرمایه گذاری می کنند و جنگ از لحاظ اقتصادی، سیاسی به نفع آن هاست.

06.08.2017 - به‌روز رسان : 07.08.2017
حكمتيار: رقبای منطقه‌اى آمريكا خواهان ادامه جنگ در افغانستان اند

استانبول/ خلیل سلحشور/ خبرگزاری آناتولی

گلبدین حکمتیار، رهبر حزب اسلامی افغانستان در دیدار انحصاری با خبرنگاران رسانه‌های بین‌المللی در محل اقامتش در کابل اظهار داشت: برخی کشورها، به ویژه رقبای آمریکا در منطقه و جهان، بر روی ادامه درگیری ها و ناامنی ها سرمایه گذاری می کنند. جنگ نیز از لحاظ اقتصادی، سیاسی و هم اجتماعی به نفع آن هاست. می خواهند بازار افغانستان، آسیای مرکزی و شبه قاره هند را در اختیار داشته باشند. همچنین نفت، گاز و برق آسیای مرکزی از طریق افغانستان به پاکستان و هند منتقل نشود. می خواهند با ادامه جنگ همین اهداف را به دست آورند.

وی در این نشست خبری همچنین تصریح کرد:

برخی کشورهای منطقه با خروج نیروهای خارجی نیز موافق نیستند زیرا ممکن است به نفع آنها باشد. امتیازاتی که این کشورها در افغانستان و منطقه در دوره حضور نیروهای خارجی به دست آورده اند هرگز نمی تواند از راه دیگری به دست آورند.

وضعیت کنونی به گونه ای است که به گفته ژنرال های ایرانی، افغانستان از طریق زمین و هوا تحت نظارت دقیق آنها قرار گرفته، در سه ولایت نیز فعالیت دارند و نمی گذارند مخالفان شان به چهل کیلومتری مرز مشترک نزدیک شوند. رئیس جمهور ایران هم می گوید که «ایران نمی‌تواند در برابر ساخت بندها همانند بند کجکی، کمال خان، سلما و بندهای دیگر بی تفاوت بماند». این در حالی است که هنگام ساخت همین بندها،‌ صدها حمله و انفجار صورت گرفته است. در همین اواخیر نیز حملاتی در سد کمال خان به وقوع پیوست.

اگر جامعه جهانی تنها این کمک را بتواند انجام دهد که دیگر کشورها از دخالت در امور داخلی ما دست بردارند و مانع ارسال سلاح شوند و بگذارند مردم افغانستان سرنوشت خود را انتخاب کنند، برای ما کافی است. چیزی دیگری نمی خواهیم.

با وجود اعتراض به ترکیب سیاسی و خط مشی دولت، اما قصد تضعیف و تغییر این نظام و توافقی نیز برای فروپاشی آن ندارم و به کسی هم اجازه نمی دهیم که این نظام را از راه های غیرقانونی و ناسالم تضعیف کند.

علی‌رغم اینکه در مورد چگونگی دولت وحدت ملی تصمیمی نگرفته و با دولت نیز مذاکره یا توافق نکرده ایم، اما خواهان توقف جنگ و دستیابی به صلح مطمئن هستیم. ما به کسانی که خواستار تغییر نظام هستند می گوییم که باید از راه های قانونی و صلح آمیز در وقت مناسب با توافق همه جانبه و همچنین در زمانی که جایگزین مناسبی به این نظام داشته باشیم اقدام کنند.

شرایط داخلی افغانستان و وضعیت منطقه ای به گونه ای است که اداره آن نیازمند یک دولت مرکزی قوی و یک رئيس جمهور مقتدر است وگرنه ثبات و امنیت بر قرار نمی شود.

حکومتی که رئيس جمهور آن با فشار محافل داخلی و خارجی صلاحیت عزل یک والی ولایت را نداشته باشد، چطور می تواند یک کشور جنگ زده و تقسیم را مدیریت کند! همانگونه که شاهد هستید اکنون این نظام از سوی کسانی تهدید و برای تضعیف و ناتوانی آن تلاش می‌شود که در آن شریک هستند. گاهی ائتلاف ایجاد، گاهی تظاهرات برپا می کنند و گاهی نیز در خیابان‌ها اردو می زنند. میلیاردها دلار از سوی مقامات اختلاس شده است. صدها نفر هزاران جریب زمین دولتی و شخصی را غصب کرده اند. اما دولت از محاکمه و مجازات آنها عاجز است.

دولت اوباما به جای احترام به رای مردم افغانستان و نتیجه انتخابات، یک حکومت ائتلافی را به وجود آورد و قدرت را نیز به طور مساوی میان دو ائتلاف تقسیم کرد. این امر منجر به ایجاد مشکلات کنونی شده است. تا زمانی که تقسیم قدرت به همین وضعیت کنونی ادامه یابد بی ثباتی و هرج و مرج ادامه خواهد داشت.

ما برای تامین امنیت و مهار جنگ بدون قید و شرط آماده همکاری با دولت هستیم. توانایی و ظرفیت تامین امنیت برای کمک به ترمیم و ساخت بندهای آب، معادن، پروژه های ملی مهم مانند تاپی را نیز داریم. معتقدیم که اگر دولت بتواند از اعضای نیرومند حزب اسلامی که از حمایت گسترده مردمی و مهارت های کافی برخوردار اند، استفاده کند می تواند جنگ به زودی به پایان برساند و یک دولت قوی به وجود آید.

گروه هایی در کشور مادر حال کار برای منافع خارجی ها هستند. آنها خواهان ادامه نبرد بوده و مقابل تحقق پروژه های کلیدی اقتصاد ملی موانع امنیتی ایجاد کرده اند. کشور به نیروهای امنیتی با ترکیبی ملی و خارج از نفوذ احزاب سیاسی و دولت هم به حمایت و پشتیبانی یک حزب بزرگ و منظم که به مردم و منافع ملی کشور متعهد باشد نیازمند است. در دولت کنونی چنین حزب سیاسی وجود ندارد. ائتلاف هایی که در زمان انتخابات به وجود آمد اکنون از بین رفته اند. در هر دو ائتلاف رقیب حزب سیاسی باقی نمانده است.

نمی توانیم با افزودن نیروهای خارجی به نیروهای داخلی که تاکنون نتوانسته اند موفقیت و دستاوردی داشته باشند بر جنگ جاری در کشور فائق آییم. اگر خوهان پایان جنگ هستیم باید در مورد رویکرد جنگی و نیروهای امنیتی تجدید نظر کنیم. درگیری جاری از نظر کیفیت تا حدودی زیادی شبیه همان جنگی است که نیروهای ارتش شوروی در ناتو به ارث گذاشته اند. در کنار ناتو همان رزمندگان افغان هستند که نیروهای شوروی از آنها استفاده کردند و استراتژی جنگی آنها نیز یکی است.

برخی محافل داخلی و خارجی پس از سقوط دولت دکتر نجیب به عمد سعی کردند به همان جنگ پیشین وجهه قومی دهند. نبرد پشتون با غیر پشتون به راه انداختند تا اقلیت علیه اکثریت بجنگد. شبه نظامیان باقی مانده از رژیم کمونیستی موظف شدند تا به اقوام خود بپیوندند و بتوانند به این جنگ شکل قومی بدهند. همین ایده منجر به شکل گیری دامنه جنگ قومی در برخی مناطق شده است. نیروهای ناتو هم از یک سو با حمایت از سوی دیگر با ضربه سنگین مواجه شدند. آنها در یک جنگ شکست خورده درگیر شدند. این نیروها مجبور به استفاده از ماشین جنگی و جنگجویانی شدند که آنها نیروهای شوروی را به شکست و رسوایی مواجه کرد.

هیچ حزب سیاسی فعال در افغانستان وجود نداشت که کشورهای عضو ناتو بتوانند به آن اتکا کنند. لذا ناچار به همکاری با احزاب وابسته به مسکو و تهران شدند. این رویکرد زمانی مفید بود که ایران و روسیه همکاری و هماهنگی یکسانی با آنها داشتند. این همکاری ها از سال 2001 تا 2014 میلادی ادامه داشت. اما پس از آنکه اختلافاتی میان آنها رخ داد. همین احزاب به جای اتکا به منافع، باعث ایجاد مشکلاتی برای این نیروها شدند. ماعملا شاهد این رویدادها هستیم به گونه ای که نه تنها سلاح فروخته، بلکه پاسگاه ها، شهرها و حتی ولایات نیز بدون درگیری به مخالفان مسلح واگذار می شود.

اگر دولت بتواند مرزهای خود را کنترل کند، گمرک ها از دست افراد قلدر خارج شود، مخابرات از سلطه شرکت های خصوصی مشکوک بیرون بیاید و در اختیار دولت قرار گیرد، می تواند بودجه سالانه خود را از این راه ها تامین کرده و از اتکا به کشورهای خارجی نجات یابد. تنها درآمد شرکت های مخابرات حدود هفت میلیارد دلار در سال است. اگر روزانه به طور متوسط یک دلار از هر مشترک بیست میلونی دریافت کنیم درآمد سالانه آن هفت میلیارد و دویست میلیون خواهد بود.

طالبان اکنون دو دسته شده است؛ یک دسته مجبور به جنگ شده و دسته دیگر به نفع بیگانگان می‌جنگد. برخی جناح‌های داخلی و خارجی نمی‌خواهند که موافقتنامه حزب اسلامی و دولت افغانستان اجرا شود. طالبان نیز مانند حزب اسلامی به روند صلح محلق شوند و دست از جنگ بردارند.

روز جمعه با شماری از دیپلمات های خارجی از جمله سفیر روسیه دیدار کردم.اما تا کنون با سفیر آمریکا ملاقات نکردم. ما آماده برقراری روابط دوستانه با کسانی هستیم که از دخالت در امور افغانستان خودداری می کنند و آن را به عنوان کشور مستقل بپذیرند. ما در حال کار بر روی مذاکره با طالبان هستیم. اگر دولت برای ایجاد فضایی سازنده تلاش کند، تعداد زیادی از جنگجویان مسلح به روند صلح خواهند پیوست.

تا کنون پنجاه نفر از زندانیان ما آزاد، اما متاسفانه 150 نفر دیگر اخیرا دستگیر شده‌اند. در حالی‌که رئيس جمهور قاطعانه دستور داده است که هیچ کس به اتهام عضویت در حزب اسلامی یا فعالیت سیاسی و جنگی دستگیر نشود و دستگیری آنها جرم و خلاف قانون است.

خبرگزاري آناتولي اخبار خود از طريق سامانه مدیریت خبر (HAS) براي مشترکین رسانه‌ای ارسال و فقط بخشي از آنها را خلاصه و در وبسايت خود منتشر ميكند. بنابراين براي دريافت اخبار كامل ما، لطفا تماس گرفته و مشترك شويد!