اخبار تحلیلی

کالن: خصومت علیه ترکیه به مرز جنون رسیده است

سخنگوی ریاست جمهوری ترکیه طی مقاله ای با اشاره به پلاکارد تهدید‌آمیز علیه اردوغان در سوئیس گفت خصومت علیه کشور ما و روان‌پریشی آنها به مرز جنون رسیده است.

28.03.2017 - به‌روز رسان : 28.03.2017
کالن: خصومت علیه ترکیه به مرز جنون رسیده است

آنکارا/خبرگزاری آناتولی

ابراهیم کالن، سخنگوی ریاست جمهوری ترکیه طی مقاله ای با عنوان "آیا اروپا ترکیه را غیرخودی می داند" در روزنامه دیلی صباح در ارتباط با حمل پلاکارد تهدیدآمیز علیه رئیس جمهور رجب طیب اردوغان در سوئیس نوشت: "آیا خصومت علیه ترکیه و روان‌پریشی نسبت به اردوغان تا به این اندازه از جنون رسیده است؟"

ادامه نوشته های سخنگوی ریاست جمهوری ترکیه در این مقاله به شرح زیر است:

در این تظاهرات اعضای گروه تروریستی پ.ک.ک فقط تجمعی برای رای "نه" به همه پرسی 16 آوریل برگزار نکردند، بلکه در عین حال با حمل برخی پوسترها، برای گروه تروریستی تبلیغات کردند. چنان که بر روی یکی از این پوسترها تصویر رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه را در حالی که یک تپانچه بالای سرش گرفته شده و عبارت "اردوغان را بکش!" دیده می شود.

از چه زمانی دعوت به قتل رئیس جمهور یک کشور در اروپا عادی شده است؟ آیا خصومت علیه ترکیه و روان‌پریشی نسبت به اردوغان تا به این اندازه از جنون رسیده است؟

مقامات سوئیس ابتدا از این تظاهرات به عنوان « یک اعتراض صلح آمیز» دفاع کردند، اما پس از واکنش های تند ترکیه و فراخوانده شدن سفیر سوئیس تصمیم به آغاز تحقیقات و بازجویی کردند. این مسئله را از نزدیک پیگیری خواهیم کرد اما مشکل بزرگتر هنوز مطرح است.

پیش از هرچیز چگونه دموکراسی اروپا به تروریست ها اجازه می دهد که در قلب کشورهای شان فعالیت کنند؟ چه کسی می تواند از فعالیت های یک گروه تروریستی به عنوان آزادی بیان و تجمع دفاع کند؟ آیا اسلحه ای که به سوی رئیس جمهور منتخب مردم نشانه رفته است، تهدیدی برای ارزش های اروپا نیست؟

برخی از سیاستمداران اروپایی همه پرسی 16 آوریل را یک انحراف دیده و به وضوح از کمپین های «خیر» دفاع می کنند. هیچ دیدگاهی نسبت به تغییرات مهم در قانونی اساسی کشوری که عضو ناتو و کاندیدای عضویت در اتحادیه اروپاست ندارند. در برابر موضوعی که آنها تصمیم گیرنده نبوده و مرجع تصمیم آن مردم ترکیه هستند، موضعگیری می کنند.

در حالی که سیاستمداران ترکیه متهم به انتقال سیاست های داخلی به اروپا هستند، خودشان در یک بحث سیاسی مربوط به ترکیه موضع گیری می کنند. بعضی از سیاستمداران ترک تبار با سواستفاده از جایگاه خود اقدام به راه اندازی کمپین «خیر» می کنند. برخی از سازمان های رسمی رسانه ای اروپا برای حمایت از کمپین «خیر» برنامه هایی پیش داورانه و تک جانبه منتشر می کنند. چرا؟ آیا برای اینست که واقعا برای ترکیه اهمیت قائلند یا چیز دیگری مطرح است؟

اگر واقعا اروپاییان به ترکیه اهمیت می دادند بعد از کودتای نافرجام 15 جولای موضعی قاطعانه و روشن از خود نشان می دادند، در برابر اعضای فتو و تروریست های فتو که در حال حاضر در بسیاری از کشورهای اروپایی فعالیت می کنند، در کنار ترکیه قرار می گرفتند. دست از تعهد ظاهری برداشته و با اقدامات عینی و همبستگی قوی از مبارزه ترکیه با تروریسم حمایت می کردند. به جای آموزش و تامین اطلاعات و سلاح برای پ.ی.د و ی.پ.گ، شاخه های گروه تروریستی پ.ک.ک در سوریه از عملیات سپر فرات و مقابله ترکیه با داعش در سوریه پشتیبانی واقعی می کردند.

علاوه بر این، آنها با بازکردن فصول جدید، برای کسب پیشرفت در روند پیوستن ترکیه به اتحادیه اروپا نیز تلاش جدی می کنند. به همین علت نیز از آغاز مذاکرات از سال 2005 تاکنون، روابط ترکیه - اتحادیه اروپا نیز توسعه یافته است. البته باید یادآوری کوتاهی بکنم که در 12 سال گذشته، از 36 فصل باز شده تنها یک فصل به اتمام رسیده است. آیا سطح روابط اتحادیه اروپا با ترکیه که می خواهد به آن رسیمت ببخشد این است؟

از سوی دیگر اتحادیه اروپا نتوانست به تعهدات خود در خصوص ارائه کمک مالی به ترکیه برای پناهجویان سوری و همچنین ورود ترکیه به سیستم ویزای کشورهای عضو حوزه شنگن که بخشی از توافقنامه پناهجویان میان ترکیه و اتحادیه اروپا بود نیز عمل کند و در این زمینه نیز ناموفق عمل کرده است.

اروپا با از دست دادن ترکیه چه سودی خواهد برد؟ برخی از گروههای مردمی راست افراطی و گروه های نژادپرست، ممکن است با حذف ترکیه، منافع کوتاه مدتی را کسب کنند. آیا این گونه سیاستمداران، عواقب بلندمدت و نتیجه چنین رفتاری در روابط آنها با یک متحد قدرتمند ناتو، امنیت منطقه و همچنین ادغام و انسجام اجتماعی میلیون ها ترک مقیم اروپا را درنظر می گیرند؟ آیا آنها به عمق پیام ارسال شده به جهان اسلام ناشی از این سیاست فکر می کنند؟ و یا هیچ اهمیتی برای آن قائل نیستند.

متاسفانه آنها رئيس جمهور ما و ترکیه را به عنوان دشمنان دور و خیالی خود که بازتابی از مشکلات داخلی خود آنهاست نشان می دهند و او را بصورتی بیگانه و غیرخودی معرفی می کنند.

آنها وقتی به آینه نگاه می کنند برای اینکه بازتابی از تصویر داخلی خود نبیند پرسش از ترکیه را در دستور کار خود قرار می دهند تا هم احساس خوبی به دست آورند و هم برای فرار از مشکلات واقعی اروپا از قبیل بیگانه ستیزی، بیکاری، نابرابری، خشونت اجتماعی، خودخواهی، نژادپرستی، تبعیض جنسی، تضاد طبقاتی، چند فرهنگی و مسایل اساسی همچون تضعیف اروپا، از تصویر تحریف شده ترکیه با عنوان بربرها استفاده کنند.

تبدیل ترکیه به عنوان یک دشمن، در کوتاه مدت به نفع راست های افراطی و فرصت طلبان سیاسی خواهد بود، اما این مسئله نه مشکلات اروپا را حل می کند و نه برای آینده نقشه سیاسی و اخلاقی مناسب ایجاد خواهد کرد. از سیاه نمایی اردوغان می توان به عنوان ابزاری برای تغییر جهت نگاه ها به مشکلات عمیق اروپا که اکنون با آن مواجه است، استفاده کرد اما این یک رویکرد عاقلانه نخواهد بود. این اقدام، بی اعتمادی موجود بین ترکیه و اروپا و همچنین جهان اسلام و جامعه غرب را عمیق تر می کند.

سران سیاسی اروپا که به موقعیت این منطقه در جهان امروزی و آینده اهمیت می دهند، باید این ناسازگاری را نپذیرند. روابط ترکیه و اتحادیه اروپا باید متکی بر اعتماد، منافع دوجانبه، برابری و احترام باشد. هر دو طرف از منافع کافی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی دو جانبه برای فراهم ساختن این زمینه برخوردارند.

اروپا تا زمانی که به اشخاص و گروه های مخالف ترکیه از جمله تروریست ها اجازه حمله به ترکیه را داده و خود را به عنوان پله های ترقی به این افراد ارایه می دهد، نمی تواند در مورد فرآیند توسعه دموکراسی در ترکیه ادعای حق کند.




خبرگزاري آناتولي اخبار خود از طريق سامانه مدیریت خبر (HAS) براي مشترکین رسانه‌ای ارسال و فقط بخشي از آنها را خلاصه و در وبسايت خود منتشر ميكند. بنابراين براي دريافت اخبار كامل ما، لطفا تماس گرفته و مشترك شويد!
موضوعات مرتبط
Bu haberi paylaşın