پریا، بانویی که در کنار مردان تراشکاری می‌کند

تهران/ الهه سالاری/ خبرگزاری آناتولی

❮❯

بانوی ایرانی پابه‌پای مردان در کارگاه تراشکاری فعالیت می‌کند

پریا شفازاده زنی که خود را اولین بلاگر زن در عرصه رشد صنعتی ایران معرفی می‌کند، در کارگاه تراشکاری و جوشکاری در حاشیه تهران که محل کار مردان است در کنار همسرش تراشکاری و جوشکاری می‌کند.

پریا سی سال سن دارد و چهار سال است که تراشکاری قطعات خودرو و موتورسیکلت انجام می‌دهد.

وی درباره اینکه چطور تراشکاری را به عنوان شغل انتخاب کرده، به خبرنگار آناتولی گفت: «همسرم از ده سال پیش این کارگاه تراشکاری را داشت. من هم به دلیل رشته‌ام که معماری بود با نرم‌افزارهای طراحی کار می‌کردم و خارج از کارگاه به او کمک می‌کردم. اما همیشه دوست داشتم کار صنعتی بکنم. چهار سال پیش که همسرم دچار یک ورشکستی شد و در کارگاه تنها کار می‌کرد، از او خواستم تا من هم همکارش شوم. بالاخره قبول کرد و ابتدا از اپراتوری دستگاه CNC شروع کردم».

پریا در ابتدا تنها کار اپراتوری انجام می‌داد، اما اکنون با تمام دستگاه‌ها در کارگاه کار می‌کند.

پریا درباره علاقه‌اش به صنعتگری اظهار داشت: «پدرم چاقوساز بود. قبلا دوست داشتم کارگاه مشترکی با او داشته باشم. اما این اتفاق نیفتاد ولی همیشه می‌خواستم کار صنعتی انجام دهم. بعد از دو ماه کار اپراتوری، یک روز که همسرم صبح برای کاری رفته بود و دیرتر به کارگاه آمد، خودم دستگاه را روشن کردم. کار حساسی است و ممکن است تصادفی رخ دهد و ضرر مالی ایجاد شود. اما من برنامه دادم و آن را برای تراش قطعات آماده کردم. همسرم وقتی آمد تعجب کرد ولی از آن روز فهمید که من می‌توانم کارهای پیچیده‌تری را انجام دهم».

وی افزود: «دستگاه تراش روبروی دستگاه CNC بود و آن زمان خیلی می‌گفتم دوست دارم با آن کار کنم. اما همسرم می‌گفت بالاخره یک روزی در آینده با آن کار خواهی کرد، هنوز به من در انجام کار اعتماد کافی نداشت. تا اینکه یک روز قطعه‌ای را سفارش گرفتیم که خودش زمان انجام کار نداشت و همین باعث شد من پای دستگاه بایستم. یواش یواش کار با آن را به من آموخت. وقتی همسرم دید قطعات را خراب نمی‌کنم و دقیق تراش می‌دهم به کار من اعتماد کرد».

پریا با اشاره به فعالیت‌های مجازی خود در اینستاگرام، گفت: «بیش از 60 هزار فالوور دارم؛ از روزمرگی خود در کارگاه ویدئو و تصاویر مختلف به اشتراک می‌گذارم. بسیاری از فالوورهایم هم صنف خودم هستند که فعالیت یک زن در این شغل برایشان جذاب است».

او درباره واکنش مشتریان‌شان در خصوص اینکه یک زن قطعات را تراش می‌دهد، ابراز داشت: «متاسفانه هنوز بعد چند سال تعجب می‌کنند. بسیاری باورشان نمی‌شود خودم کار می‌کنم مگر اینکه بیایند کارگاه و من را پای دستگاه ببینند. حتی اوایل همسایه‌های کارگاه می‌آمدند و فکر می‌کردند من مجبور به کار هستم. باورشان نمی‌شد از روی علاقه کار می‌کنم و به همسرم می‌گفتند چرا به کارگاه می‌آید و کار سخت می‌کند، باید در خانه باشد و بچه بزرگ کند. در آن روزها فقط یکی از دوستانمان وقتی مرا دید بسیار تشویقم کرد».

وی در ادامه گفت: «علاوه بر من و همسرم حسین و چهار مرد دیگر نیز در کارگاه مشغول به کار هستند. این‌طور نیست که مرا قبول نداشته باشند. بیشتر روزها همسرم کارهای خارج از کارگاه و پیگیری امور را انجام می‌دهد و این من هستم که کار را بین همکاران تقسیم می‌کنم. حتی اگر سوالی هم داشته باشند پیش من می‌آیند چرا که معتقدند من بهتر و با جزئیات به آنها توضیح می‌دهم».

حسین، همسر پریا که از 13 سالگی تراشکاری می کند، گفت: «کارش خوب است. اول که کارگر گرفتیم به آنها گفتم هر چه همسرم می‌گوید باید قبول کنی. اصلا بحث این نیست که زن است یا مرد. کار در صنعت نسبت به تجربه است. کسی که بلد است و تجربه بیشتر دارد نسبت به نابلد بالاتر است. جنسیت مهم نیست».

وی افزود: «مشتری‌ها در زمان حساب و کتاب وقتی می‌آیند و می‌خواهند تسویه کنم می‌گویم بروید و از همسرم بپرسید. بیشتر کارها مسئولیتش با پریاست و من به کارهای خارج از کارها می‌پردازم».