تاثیر فاجعه اتمی نیروگاه چرنوبیل شوروی سابق پس از سی سال ادامه دارد
سی سال پس از انفجار نیروگاه چرنوبیل در شوروی سابق به عنوان بزرگترین فاجعه هسته‌ای جهان، تاثیرات آن همچنان زندگی در کره زمین را تهدید می‌کند.
کیف
کیف/علی جورا/ خبرگزاری آناتولی
انفجار آوریل 1986 در نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل واقع در 110 کیلومتری کیف، پایتخت اوکراین همواره بخشی از دستور کار جامعه جهانی را به خود اختصاص داده است.
تشعشعات رادیواکتیو ناشی از این حادثه کماکان موجود است و احتمال می رود تا سال 2065 ادامه داشته باشد.
خبرنگار آناتولی در سیامین سالروز این فاجعه جهت بررسی بیشتر آن به شهر متروکه پریپیات در نزدیکی نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل رفت. گفتنی است مجوز ورود به این شهر که بصورت ویژه ای مراقبت می شود پس از ده روز انتظار و تلاش صادر شد.
اطراف ورودی این‌شهر با سیم خاردار احاطه شده و در سی کیلومتری نیروگاه مذکور نقاط بازرسی و کنترل وجود دارد. تنها ساکنان منطقه و پرسنل چرنوبیل می توانند وارد این مکان شوند. هم‌اکنون 158 نفر با میانگین سنی 80 سال در این منطقه زندگی می کنند.
اما وقتی به نیروگاه نزدیک می‌شوید سر و صدای کار بیش از سه هزار پرسنل شاغل برای پاک ساختن جهان از اثرات این فاجعه به گوش می‌رسد.
با توجه به ادامه خطر تشعشعات رادیواکتیو در راکتور چهارم، محل اصلی وقوع انفجار، کمربند فولادین ویژه ای جهت کاهش یا خنثی کردن این خطر در دست احداث است. قرار است کمربند مذکور، بر روی بنای راکتور نصب شده و از این طریق عایق بندی لازم انجام گردد. هزینه مالی این عملیات از سوی 44 کشور از جمله اعضای اتحادیه اروپا و ترکیه تامین می‌شود.
بنا به اعلام وزارت محیط زیست اوکراین و سازمان اداره چرنوبیل، سوخت‌‌های رادیواکتیو ساختمان‌های داخل نیروگاه پاک و تاثیر آن 10 هزار برابر کاهش یاقته است. بر اساس این گزارش، وضعیت نیروگاه پس از 30 سال به حالت عادی برگشته و اقدامات عایق بندی، تصفیه و توانبخشی آن ادامه دارد.
گفته می شود بازگشت 60 درصد از ساکنان منطقه طی 30 الی 60 سال آینده امکان پذیر است. براساس تصمیم پارلمان اوکراین نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل تا پایان سال 2065 میلادی به طور کلی از میان برداشته خواهد شد.
پنج میلیون نفر در مناطقی که با خطر تشعشع مواجه است٬ زندگی می‌کنند
نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل٬ به عنوان یکی از بزرگترین دستاوردهای علمی اتحاد شوروی محسوب می‌شد. انفجار طی یک آزمایش امنیتی یک ساعت و 24 دقیقه‌ای در راکتور چهارم رخ داد. در این انفجار سقف 2 هزار تنی راکتور تخریب و 8 تن رادیواکتیو با هوا مخلوط شد. 31 تن از آتش‌نشانان که برای خاموش کردن آتش‌سوزی به منطقه اعزام شده بودند درجا فوت کردند.
در حالی که تشعشعات مرگبار راکتور ویران شده در هوا منتشر می شد مقامات روسیه برای پنهان کردن این حادثه اقدامات مختلفی را انجام دادند. کارگران این نیروگاه که در شهر پریپیات زندگی می‌کردند٬ یک روز پس از حادثه به صورت مخفیانه تخلیه شدند. پریپیات 3 ساعت پس از حادثه تبدیل به شهر ارواح شد. روزهای بعد هزاران تن مواد شیمیایی توسط هلیکوپترها به محل حادثه ریخته شد.
ابر سمی ناشی از انفجار مذکور، اوکراین٬ بلاروس و بخشی از اروپا و روسیه را آلوده کرد و 10 روز بعد به آمریکا٬ کانادا و ژاپن نیز رسید. براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی٬ 600 هزار کارگر٬ کارمند امنیتی و تمیزکاری در شعاع 30 کیلومتری محل حادثه در معرض خطر اشعه رادیواکتیو قرار گرفتند.
نزدیک به 5 میلیون نفر در اوکراین٬ بلاروس و روسیه هنوز در معرض خطر تشعشع رادیواکتیو قرار دارند.
پس از این فاجعه انواع سرطان؛ تیروئید٬ خون و آب مرواريدهای مادرزادی در اطفال و نرخ بیماری پاتولوژیک افزایش یافت. علاوه بر بیماری های روانی٬ مشکلات ناشی از محرومیت اجتماعی نیز به وقوع پیوست. 120 هزار نفر در اثر این حادثه با خطرات مرگ و بیماری های مختلف، از جمله سرطان مواجه شدند.
در مورد اثرات این حادثه بر ترکیه نیز بحث و حتی شایعاتی مبنی بر وجود رادیواکیتو در چای مطرح شده بود، اما جاهد آرال٬ وزیر صنعت و تجارت وقت ترکیه٬ با نوشیدن چای در مقابل دوربین این ادعا‌ها را تکذیب کرده بود.
