بیروت/ خبرگزاری آنادولو

اسرائیل به ساخت شهرک‌های یهودی‌نشین در سرزمین‌های اشغالی فلسطینیان از سال 1967 همچنان ادامه می‌دهد. حکومت‌هایی که در این بازه زمانی در اسرائیل تشکیل شدند، از ساخت شهرک‌های یهودی‌نشین به‌عنوان یک ابزار سیاسی برای یهودی‌سازی سرزمین‌های فلسطینی استفاده کردند.

به اعتقاد فلسطینیان، این وضعیت یکی از بزرگترین تهدیدها پیش‌روی تشکیل یک دولت مستقل فلسطین در مرزهای سال 1967 بوده و منجر به تجزیه کرانه باختری می‌شود.

از طرف دیگر، شهرک‌نشینان یهودی به‌طور مداوم علیه فلسطینیان حمله و آنها را به ترک خانه‌های خود وادار می‌کنند.

پس از اینکه در پایان سال 2022 دولت ائتلافی به‌ریاست بنیامین نتانیاهو تشکیل شد و چهره‌های راست افراطی مانند بلاتسل اسموتریچ و ایتمار بن گویر به پست‌های حساس منصوب شدند، حملات علیه فلسطینیان نیز بیشتر افزایش یافت. زیرا این افراد به‌خاطر اقدامات و توضیحات نژادپرستانه و تبعیض‌آمیز علیه فلسطینیان شناخته می‌شوند.

طبق داده‌های سازمان ملل متحد، موارد حمله به فلسطینیان در کرانه باختری اشغالی طی چند هفته اخیر حدود 100 درصد افزایش یافته است.

دفتر هماهنگی امور انسان دوستانه سازمان ملل متحد «اوچا» با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که از 7 اکتبر تا به حال در کرانه باختری 820 فلسطینی مجبور به ترک خانه‌های خود شده و حملات شهرک‌نشینان اسرائیلی نیز به‌طور متوسط از 3 به 7 مورد در روز افزایش یافته است.

براساس اطلاعات دریافتی خبرنگار آنادولو از منابع باز، تاریخچه ساخت شهرک‌های یهودی‌نشین در سرزمین‌های اشغالی فلسطین به شرح زیر است:

اسرائیل به‌دنبال تسلط بر کرانه باختری و قدس شرقی در سال 1967، ساخت شهرک‌های یهودی‌نشین در این مناطق را آغاز کرد.

دولت اسرائیل به‌ رهبری حزب چپ‌گرای کارگر در طول دوره 10 ساله بین سال‌های 1967 و 1977 طرحی فشرده برای ساخت شهرک‌های یهودی‌نشین را آغاز کرد. این طرح داخل و اطراف قدس شرقی و اطراف دریای مرده در شرق کرانه باختری را در بر می‌گرفت.

حزب راست افراطی لیکود در سال 1977 قدرت را از حزب چپ‌گرای کارگر گرفت و دولت جدید را تشکیل داد. این دولت نیز تا سال 1987 به ساخت شهرک‌های یهودی‌نشین ادامه داد؛ زیرا هدفگذاری کرد که شمار یهودیان در اطراف کرانه باختری را به 1 میلیون نفر برساند.

دولت وقت اسرائیل در سال 1990 اعلام کرد که مرزهای سال 1967 را نمی‌شناسد. این دولت روند ساخت شهرک‌های یهودی‌نشین در کرانه باختری را تسریع کرد. دولت اسرائیل در این روند برای اطمینان از ارتباط شهرک‌های یهودی‌نشین با یکدیگر و سایر شهرهای این کشور، جاده‌های «ایمن» در مناطق داخلی کرانه باختری احداث کرد.

ساخت شهرک‌های یهودی‌نشین در سراسر کرانه باختری در سال 1996 با فراخوان آریل شارون، نخست‌وزیر وقت اسرائیل آغاز شد.

کفر عتسیون، نخستین شهرک یهودی‌نشین است که بلافاصله پس از اشغال کرانه باختری و قدس شرقی توسط اسرائیل در سال 1967 ساخته شد. این شهرک یهودی‌نشین در جنوب کرانه باختری قرار دارد.

بنا به اعلام خلیل تفنگچی، مدیر سابق انجمن نقشه فلسطین که توسط دولت اسرائیل تعطیل شد، در کرانه باختری 252 و در قدس شرقی 10 شهرک یهودی‌نشین وجود دارد.

سازمان مردم‌نهاد «صلح اکنون» گزارش کرد که وسعت شهرک‌های یهودی‌نشین اندکی بیش از 13 درصد از مساحت کرانه باختری است.

به گفته خلیل تفنگچی، وقتی کرانه باختری و قدس شرقی در سال 1967 توسط اسرائیل اشغال شدند در این مناطق حتی یک یهودی وجود نداشت ولی اکنون در قدس شرقی 230 هزار و در کرانه باختری 690 هزار شهرک‌نشین یهودی زندگی می‌کنند.

زمانی که بیانیه استقلال فلسطین در سال 1988 اعلام شد، تعداد شهرک‌نشینان یهودی در کرانه باختری 66 هزار و 500 نفر بود. این تعداد در سال 1993 با امضای پیمان اسلو بین فلسطین و اسرائیل به 116 هزار و 300 نفر رسید.

همچنین در زمان مذاکرات کمپ دیوید در سال 2000 نیز تعداد شهرک‌نشینان یهودی در کرانه باختری به 184 هزار نفر افزایش یافت.

به‌دنبال توقف تلاش‌ها برای حل مساله فلسطین-اسرائیل در سال 2014، تعداد شهرک‌نشینان یهودی در کرانه باختری 371 هزار نفر ثبت شد.

دولت اسرائیل در سال 1968 در بسیاری از نقاط راه‌بردی در غزه ساخت شهرک‌های یهودی‌نشین را آغاز کرد.

اسرائیل در زمینی به وسعت 23 هزار مترمربع در غزه 19 واحد یهودی‌نشین احداث و این مناطق را تحت عنوان «فضای امن» به خاک خود ملحق کرد اما با مقاومت مسلحانه بزرگی مواجه و در 15 ژوئن 2005 وادار شد واحدهای یهودی‌نشین در نوار غزه را تخلیه و از این منطقه عقب‌نشینی کند.

جامعه بین‌المللی شهرک‌های یهودی‌نشین در سرزمین‌های فلسطین را «غیرقانونی» می‌شناسد.

سازمان آزادی‌بخش فلسطین «ساف» تاکید می‌کند که شهرک‌های یهودی‌نشین بزرگترین مانع پیش‌روی راه‌حل دو دولتی بوده و احتمال دستیابی به راه‌حل منصفانه و پایدار در منطقه را تضیف می‌کنند.