استانبول/ خبرگزاری آنادولو

مهدی اسماعیلی بیدهندی، عضو هیئت علمی دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران درباره عواقب خشک شدن دریاچه ارومیه گفت: «یکی از مهمترین تبعات خشک شدن دریاچه ارومیه، شکل‌گیری یک کانون ریزگرد نمکی در کشور است که نه تنها آثار سوء آن به شهرهای هم‌جوار و استان‌های دورتر می‌رسد، بلکه می‌تواند تبعات فراملی نیز داشته باشد. این کانون ریزگرد نمکی در صورت شکل‌گیری، هم زمین‌های زراعی و باغات را به نابودی خواهد کشاند و اقتصاد آن منطقه را فلج خواهد کرد و هم با ایجاد بیماری‌های گسترده، موجب تحمیل هزینه‌هایی گزاف به سیستم بهداشت کشور خواهد شد.»

وی در گفت‌وگو با خبرگزاری «ایلنا» افزود: «پیش‌بینی رفتار طبیعت برای ما ممکن نیست، کما این‌که در سال‌های پایانی دهه 90 پس از تجربه نزدیک به سه دهه خشکسالی شاهد بارشی قابل توجه در سراسر کشور بودیم که بسیاری از تالاب‌ها و رودخانه‌ها در نتیجه این بارش تغذیه شدند و پس از آن وارد یک دوره کم‌بارش و خشک‌تر شدیم. در عامل طبیعی دخالتی نیز نمی‌توان داشت؛ زیرا هرچند مواردی مانند مهندسی اقلیم و مهندسی طبیعت در دنیا مطرح است، اما در ایران (حداقل تا به امروز) دانش و فناوری آن در دسترس نیست. با توجه به عملکرد بدی که ما در سال‌های اخیر داشته‌ایم، این قرارگیری در فصل گرما و تبخیر، تأثیری شدیدتر و جبران‌ناپذیرتر بر دریاچه ارومیه می‌گذارد و خواهد گذاشت.»

- دریاچه ارومیه همواره دستخوش شعارزدگی بوده است

این استاد دانشگاه تهران همچنین در رابطه با وعده‌های انتخاباتی در خصوص دریاچه ارومیه گفت که دریاچه ارومیه چه در این دوره و چه در دوره‌های قبل تا حد زیادی دستخوش شعارزدگی بوده است. این آفت باید از نگاه مسئولان زدوده شود و اقدام عملی صورت بگیرد.

وی در ادامه درباره علت مخالفت خود با آزادسازی مقطعی حقابه گفت: آزادسازی حقابه اگر به‌صورت مقطعی باشد اثر مثبتی ندارد زیرا یک کنش‌گری موقت است. تغذیه یک اکوسیستم آبی مانند دریاچه باید به‌صورت پایدار صورت بگیرد؛ زیرا اکوسیستم موجودی زنده است و همان‌طور که نمی‌توان یک موجود زنده را با تنها چند ساعت نفس کشیدن در طول روز زنده نگاه داشت، اکوسیستم آبی نیز برای بقای خود نیاز به ورود مداوم آب دارد، همان‌طور که پیش از ساخته شدن سدها آب به‌طور مداوم به دریاچه می‌ریخت.