استانبول/عبدالسلام سلیمی/خبرگزاری آناتولی

شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید، امام‌جمعه اهل‌سنت زاهدان، در خطبه‌های امروز خود درباره سفر نماینده رهبر ایران برای پیگیری حوادث خونین خاش و زاهدان به استان سیستان و بلوچستان گفت: ما هم اهل گفت‌وگو و تعامل هستیم، ولی اهل معامله نیستیم. به همین دلیل تأکید می‌کنیم مسئولان باید برای گفت‌وگو و مذاکره بیایند.

وی تاکید کرد: ما نه تهدید را می‌پذیریم و نه تطمیع را. اگر کره خاکی را هم به ما بدهند، اهل معامله نیستیم. ما از واقعیت نمی‌گذریم. ما حق همه را در نظر می‌گیریم و حتی حق دشمن را هم نمی‌خواهیم ضایع کنیم. پیش‌داوری‌ها و گمان‌ها همه افترا بود.

او افزود: در عرف دنیا، وقتی هیئتی برای حل مسئله‌ای به جایی می‌رود، به آسیب‌دیدگان حادثه سرمی‌زنند و آن‌ها را تسلی می‌دهند. این هیئت به‌جای حضور در دارالعلوم زاهدان در جلسه اداری استان شرکت کرد. بنابراین خواسته و انتظارات مردم برآورده نشد.

مولوی عبدالحمید همچنین تصریح کرد: در ملاقات با این هیئت گفتیم که مردم به وعده‌های من و شما دل نمی‌بندند، بلکه به عمل می‌نگرند، پس بهتر این است که اقدام کنید. تاکنون هر قدم مثبتی برداشته شده است، ما از آن یاد کرده‌ایم. باید دید در آینده این هیئت چه می‌کند.

در ادامه فرازهایی از سخنان امام اهل‌سنت زاهدان در نمازجمعه امروز این شهر می‌آید:

«این هیئت تنها برای بررسی دو حادثه خونین زاهدان و خاش به اینجا آمده بود و در همین حد رسیدگی خواهد کرد. مسائلی مانند تبعیض و آزادی، مسائلی ملی و منطقه‌ای هستند و اقوام و مذاهب مختلف با آن‌ها درگیر هستند که در سطح کشوری باید به آن‌ها رسیدگی شود.

فضای ایران، اعتراضی است و اقشار مختلف مردم، معترض هستند. اعتراضات آبان 98 هم اگرچه به علت بنزین شکل گرفت اما مانند جرقه‌ای مردم را به خیابان آورد. شاید اگر جریان سوخت نبود، اعتراضات به تأخیر می‌افتاد، اما باز هم شکل می‌گرفت.

مسئله اصلی مردم ایران 98 که تلفات هم سنگینی دادند و اعتراضات کنونی نارضایتی، از وضع موجود است. مردم در شعارها عدالت و آزادی را می‌خواهند. زنان و جوانان و طبقات مختلف فریاد آزادی سرمی‌دهند. مشکل آزادی و عدالت در کشور ما وجود دارد.

جامعه اهل‌سنت ایران به‌عنوان عضوی ناگسستنی از پیکره این ملت از 44 سال پیش تاکنون گرفتار تبعیض است. اهل سنت طی این 4 دهه از طریق گفت‌وگو و مذاکره و حضور منسجم در صحنه انتخابات پیگیری خواسته‌های خود شده‌اند.

اینطور نبوده است که مردم سیستان و بلوچستان یک ساز، و اهالی کردستان، خراسان‌، گلستان و جنوب ایران حرف دیگری بزنند. مردم مناطق اهل‌سنت در زمان انتخابات منسجم می‌شدند و رأی برنده را هم داشتند. این کار را رفع تبعیض و فشارهای مذهبی انجام دادند.

طبق مصوبه ظالمانه شورای عالی انقلاب فرهنگی، امور اهل‌سنت باید در جای دیگری برنامه‌ریزی و مدیریت شود. ابتدا نام آن ساماندهی بود و سپس به مدیریت و برنامه‌ریزی تغییر کرد تا مدارس و مساجد اهل‌سنت را اداره کنند. این مصوبه خلاف اصل 123 قانون اساسی است.

چگونه آزادی اهل‌سنت به‌عنوان اکثریت مسلمانان را مختل می‌کنید و مدیریت آنها را به کسانی دیگری می‌سپارید؟ مساجد را باید خود اهل‌سنت اداره و امام جماعت را خودشان تعیین کنند. امروز بسیاری از علمای زندانی و فشارهای زیادی بر اهل‌سنت وارد شده است.

مولانا فضل‌الرحمان کوهی در رابطه با اعتراضات اخیر بازداشت شده است. او از زندانیان سیاسی و از علمای دلسوز ایران است و باید آزاد شود. ایشان اعتصاب غذا کرده، چون عفو مشروط را نپذیرفته است.

همه‌جای ایران اهل‌سنت وجود دارند اما برای ساخت مسجد مشکل داریم. تنها در زلزله بم ۳ هزار بلوچ کشته شدند، اما هرچه تلاش کردیم نگذاشتند در این شهر یک مسجد اهل‌سنت ساخته شود. در کرمان، یزد، اصفهان، تهران و غیره نیز اجازه ساخت مسجد به ما نمی‌دهند.

در امور استخدامی نیز در مدیریت کشور و مراکز استان‌ها اهل‌سنت به کار گرفته نشده‌اند. تا این مسئله را مطرح می‌کنیم، می‌گویند شما در شهرستان‌ها فرماندار و مسئول دارید، ولی حتی یک استاندار یا وزیر از اهل‌سنت ایران هم تعیین نکرده‌اند. ما گرفتار تبعیض بوده‌ایم.

تبعیض علیه زنان ایران هم وجود دارد و منحصر به اهل‌سنت نبوده است. زنان آن جایگاهی را که باید داشته باشند، نداشته‌اند. دانشگاهیان ایران هم شکایت دارند که مغزهای متفکر و انسان‌های توانمندی که در دانشگاه‌ها رشد کرده‌اند، مورد تبعیض قرار گرفته‌اند.

مسئولان ایران دایره را تنگ نکنند. بگذارید انسان‌های غیرمتدین، ولی باوجدان سر کار بیایند. فعالان سیاسی و احزاب دچار تبعیض هستند. هیچ حزب و تشکل تأثیرگذاری در ایران وجود ندارد. احزاب موجود نیز حق آزادی و انتقاد از وضعیت کشور را ندارند.

در اکثر کشورهای دنیا وقتی اعتراض می‌شود، با معترضان صحبت می‌کنند و با گلوله و مشت آهنین پاسخ آنها را نمی‌دهند و در دهان مردم نمی‌زنند. هیچ‌کجا مردم را جمع نمی‌کنند که به زندان ببرند. با زندانی سیاسی باید باید صحبت می‌شد.

اگر مشکلات نبود، دشمن نمی‌توانست مردم را تحریک بکند ملت ایران بیش از دو ماه است که فریاد می‌زند. صدای آنها را بشنوید، چون ولی‌نعمت ما هستند. دستگیرشدگان خیزش اخیر و کسانی از سال 98 و پیش‌تر به زندان رفته‌اند، باید آزاد شوند.

هیچ معترضی حق ندارد به اموال شخصی و عمومی حمله کند و اعتراضات باید مسالمت‌آمیز باشد. ماموران هم مردم را با گلوله‌های جنگی هدف قرار ندهند. بعضی از صحنه‌ها انسان را به گریه می‌اندازد. بچه‌ها کشته می‌شوند و زنان مورد حمله قرار می‌گیرند.

باید تسلیم اراده ملت بشویم و نگذاریم قضیه روزبه‌روز بحرانی‌تر شود. برخی حرکت‌های جدید مثل عمامه‌پرانی در ایران همه را نگران کرده است. این نشان می دهد که مردم ناراحت هستند و از علما انتظاراتی دارند. وقتی توقع مردم برآورده نمی‌شود، چنین برخوردهایی صورت می‌گیرد».