Пишува: Д-р Ахмет Генчтурк

*Авторот е истакнат аналитичар за надворешна политика, историчар и дописник на Англискиот сервис за вести на Агенција Анадолија кој ги покрива европските прашања

АНКАРА (АА) - Многумина го поздравија одговорот на ЕУ на руската војна против Украина како неочекувано отпорен и кохезивен, како и еден вид приказ што ги зголемува надежите за Блокот да остане релевантен во светот кој сѐ повеќе е информиран од „тврдата моќ“, јавува Агенција Анадолија (АА).

Жозеп Борел, шефот за надворешна политика на ЕУ, изјави дека тоа може да го најави раѓањето на „геополитичка Европа“. Се чини дека овој оптимизам е оправдан кога се мисли на неодлучната и прилично лицемерна реакција на Унијата на војните на Русија против Грузија во 2008 година и источна Украина и Крим во 2014 година.

Сепак, ништо од ова не може да го спречи чувството на цинизам околу иднината на ЕУ, затоа што Блокот веќе е во ера која бара тешки одлуки соочени со бројни структурни предизвици, внатрешни и надворешни закани и сè понеповолна геополитика.

За почеток, војната во Украина повторно ја потврди критичната потреба од цврста моќ за одбрана или унапредување на интересите на една нација или блок.

ЕУ со децении се потпира на американската воена моќ.

Стотиците илјади американски војници и нуклеарно оружје распоредени во Европа за време на Студената војна им овозможија на европските земји да се фокусираат на обновата, без да се справуваат со фискалните, социјалните и политичките последици од огромните трошоци за одбраната.

Иако американското воено присуство на континентот значително се намали по крајот на Студената војна, европските земји продолжија и отсекоа огромни делови од нивните фондови за воено истражување и развој, истовремено намалувајќи ја големината на нивните вооружени сили.

ЕУ, очигледно, беше во илузија дека нејзината економска моќ, длабоките комерцијални врски со Русија и Кина и воената поддршка на НАТО - и покрај намалената големина по Студената војна - ќе бидат доволни за да се обезбеди нејзиното место како влијателен актер во глобалниот поредок.

Вреди да се забележи како Европската академија и медиумите одиграа улога во убедувањето на граѓаните дека вооружените конфликти на континентот се далеку од можни.

Ова беше дел од поширокиот напор за „демилитаризација на европската култура“, што стана една од главните причини зошто европските нации се борат да ангажираат доволно војници за да ги пополнат своите редови.

До моментот кога започна војната во Украина во пресрет на 24 февруари, Европа веќе ја изгуби својата способност од одвраќање и својот кредибилитет како вистински глобален актер.

Затоа, не беше изненадување да се види како ЕУ се потпира на САД за да ѝ се спротивстави на Русија, земја која некогаш беше сметана - особено од Германија и Франција - како незаменлив дел од европската безбедносна архитектура.

Меѓутоа, оваа осакатувачка преголема зависност од САД, претставува голем ризик за иднината на ЕУ.

Прво и основно, тоа е неодржливо.

САД гледаат дека оската на светската историја се поместува од Атлантикот кон Пацификот и веќе го преориентираат своето дипломатско внимание и воена моќ кон поширокиот Азиско-пацифички Регион, потег што ќе се забрза само откако ќе заврши војната во Украина.

Кога тоа ќе се случи, Европа ќе биде принудена да троши многу повеќе на одбраната, што е дополнителен притисок за многу земји кои веќе „се дават“ во долгови.

Второ, САД ќе го искористат целото свое влијание врз ЕУ - влијание кое експоненцијално се зголеми за време на војната во Украина - за да го натераат Блокот да се согласи со нејзиниот сè понаметлив и конфронтирачки пристап кон Кина.

Ова ќе ја стави Европа, која имаше голема корист од трговијата со Кина во изминатите четири децении, во невозможен избор помеѓу безбедноста и просперитетот.

Без оглед на тоа што ќе одлучи Блокот, не постои гаранција дека сите негови членки ќе бидат на иста страна, што дополнително ќе ја наруши неговата кревка кохезија.

Сево ова ја остава ЕУ, бастион на мирот и просперитетот, соочена со мрачна иднина со тешки - и скапи - избори.

За жал, текот на историјата се движи кон реалноста што Блокот категорично ја негира или непромислено игнорира.

* [Мислењата изразени во овој текст се на авторот и нужно не ја рефлектираат уредувачката политика на Агенција Анадолија (АА)]