Џонатан ФЕНТОН-ХАРВИ

[ Авторот е истражувач и новинар кој се фокусира на конфликтот и геополитиката на Блискиот Исток и Северна Африка, пред сѐ поврзани со регионот на Персискиот Залив.]

ИСТАНБУЛ (АА) - Џонатан Фентон-Харви во три прашања ја објаснува сегашноста и иднината на односите на Туркије со земјите од Персискиот Залив, под власта на претседателот Реџеп Таип Ердоган.

• Како арапските заливски земји гледаат на победата на претседателот Ердоган?

Откако првиот круг од изборите во Туркије сугерираше дека евентуалната победа на турскиот претседател Реџеп Таип Ердоган е речиси сигурна, лидерите на Персискиот Залив не губеа време да му честитаат на актуелниот турски претседател. Кога победата на Ердоган во вториот круг беше неизбежна, катарскиот емир Тамим бин Хамад ал Тани беше првиот што му честиташе на Ердоган, нагласувајќи ги блиските билатерални врски на Доха со неговата влада и нејзините желби да ги зајакне нивните веќе постоечки односи.

Претседателот на Обединетите Арапски Емирати (ОАЕ), Мохамад бин Зајед, исто така му честиташе на Ердоган и изрази очекување за натамошно унапредување на стратешкото партнерство меѓу нивните земји.

Престолонаследникот на Саудиска Арабија, Мохамед бин Салман, исто така му честиташе на Ердоган, при што ги пренесе добрите желби преку телеграма со честитки во која исто така ги пофали односите што ги споделуваат двете нации. Во телеграмата исто така се пофалени заедничките напори за зајакнување на сеопфатната соработка меѓу двата народи.

Пред изборите, Ердоган им ги призна на арапските земји од Персискиот Залив нивните неодамнешни финансиски придонеси за Централната банка на Туркије, иако тој се воздржа од прецизирање на владите кои се вклучени. Слична мината поддршка од водечките земји од Персискиот Залив послужи како доказ за долгорочната доверба што тие ѝ ја дадоа на Владата на Ердоган.

Покрај тоа, и особено бидејќи конкурентот на претседателот, Кемал Киличдароглу, според наводите, планирал да прегледа одредени економски и безбедносни врски со земјите од Заливот, статус квото најверојатно ќе продолжи, а билатералните односи може дури и понатаму да напредуваат.

• Што предизвика зајакнување на односите меѓу Туркије и Заливот?

Во последниве години, во регионот се случи она што може да се смета за „големо ресетирање“. Ривалството што некогаш ги спротивстави ОАЕ и Саудиска Арабија против Туркије и Катар, сега е минато. Навистина, поделбите што се појавија по судирите по Арапската пролет во голема мера се намалија, а конфликтите во Либија и Сирија стивнуваат. Сега нивното внимание е насочено кон новите глобални предизвици.

На пример, контроверзната природа на повлекувањето на САД од Авганистан подигна прашања за веродостојноста на администрацијата на Џо Бајден да дејствува како безбедносен гарант, поттикнувајќи ги регионалните влади да ја преземат безбедносната соработка во свои раце. Дополнително, војната во Украина претстави нови глобални економски и безбедносни предизвици, дополнително менувајќи го регионалниот политички пејзаж.

Кога станува збор за војната во Украина, ОАЕ, Саудиска Арабија и Туркије усвоија слични филозофии. И покрај притисокот на САД, тие внимателно ги балансираат односите меѓу САД и Русија, за да избегнат да се заплеткаат во нова студена војна, додека се диверзифицираат од сојузот предводен од Вашингтон. Покрај тоа, тие исто така покажаа слични нивоа на толеранција кон економските односи со Кина.

Надвор од овие глобални предизвици, земјите од Персискиот Залив и Туркије може да ги препознаат заемните придобивки од соработката. На крајот на краиштата, Анкара беше назначена како прв стратешки сојузник на Советот за соработка во Заливот (GCC) во 2008 година, пред да завладеат поделбите во ерата по Арапската пролет. Имајќи го предвид нивниот статус како главни регионални економии, тие сега се обидуваат да развијат односи што беа попречени од поделбите во 2010.

• Каква соработка може да очекуваме во иднина?

Имајќи ги предвид гореспоменатите предизвици и продлабочувањето на односите, соработката меѓу Советот за соработка во Заливот и Туркије веројатно ќе продолжи и ќе се прошири во блиска иднина. Длабоките односи меѓу Катар и Туркије, кои можеби беа предизвикани од потенцијалната победа на Киличдароглу, може да доведат до поголема соработка околу регионалните и домашните предизвици. На пример, посветеноста на Катар за финансирање проекти за домување за репатрирани бегалци во северна Сирија го прикажува потенцијалот на Доха како водечки партнер за Анкара во следните пет години.

Пошироките економски врски се подготвени за подобрување. Билатералните инвестициски дискусии меѓу Саудиска Арабија, ОАЕ и Туркије добија импулс по нивното помирување во 2021 година. Разговорите и активностите околу инвестициите ја опфатија енергетската инфраструктура, здравството, биотехнологијата, земјоделската технологија, финансиските услуги, недвижностите и многу други сектори. Желбата на Туркије за зголемени инвестиции во Заливот, со оглед на нејзиното неодамнешно искуство со американските санкции, може да го направи Советот за соработка во Заливот уште поатрактивен економски партнер.

Безбедносната соработка, исто така, најверојатно ќе продолжи да се зголемува. Продажбата на турски беспилотни летала, особено во ОАЕ, веќе придонесе за ова. Саудиска Арабија, исто така, може да се надева дека ќе ги набави овие беспилотни летала, по неодамнешните разговори за одбранбена соработка со Анкара. Кувајт и Оман, исто така, покажаа интерес за турските одбранбени системи, со оглед на нивните сопствени набавки на турски беспилотни летала Бајрактар TБ2. Иако ова ќе ја зајакне економската соработка, бидејќи Заливот би можел да биде пазар за одбранбената индустрија на Туркије, постои и јасна безбедносна димензија на растечките односи на Заливот со Анкара. Ова може да доведе до соработка за сите идни регионални предизвици.

* Мислењата изразени во овој текст се на авторот и нужно не ја рефлектираат уредувачката политика на Анадолу.